مردی در کنار بیراهه ای نشسته بود,ابلیس را دید که با انواع طنابها به دوش در گذر است.کنجکاو شد و پرسید:ای ابلیس,این طنابها برای چیست؟

جواب داد:برای اسارت آدمیزاد!
طنابهای نازک برای افراد ضعیف النفس و سست ایمان و طنابهای کلفت برای آنانی که دیر وسوسه میشوند.
سپس از کیسه خود,طنابهای پاره شده ای را بیرون ریخت و گفت:اینها را هم انسانهای با ایمان که راضی به رضای خدایند و اعتماد به نفس دارند,پاره کردند و اسارت را نپذیرفتند.....

مرد گفت:طناب من کدام است؟

ابلیس گفت:اگر کمکم کنی که این ریسمانهای پاره را گره بزنم,خطای تو را به حساب دیگران می گذارم.....

مرد قبول کرد.

ابلیس خنده کنان گفت:چقدر جالب!حتی با این ریسمانهای پاره میشود,انسانهایی چون تو را به بندگی گرفت!!!!

خدایا قدرتی به ما عطا فرما که ایمان خود را از گزند وسوسه های شیطان حفظ نماییم و ما را عاقبت به خیر نما.....

من,آهوی تشنه ی رم کرده ات را......
فقط آمده ام اینجا کمی آب بنوشم از جویبار رحمت تو,همین!!!!
منعم نمیکنی که؟
خدایا
از تمام اندیشه هایم به من نزدیکتری,میدانم......
به تمام گناهانم آگاهی,میدانم.....
اما تشنه برم نمی گردانی,جویبارهای رحمت تو همیشه جاری است,و دروازه های رحمتت همیشه گشوده....
ببین گناهانم مرا چگونه از خانه ی وصال تو دور کرده,راهم نمی دهی دوباره؟
ببین که در رحمتت را چگونه با دستان امیذوارم می کوبم,ببین چگونه وحشتزده گریخته ام از هواهای از حد گذشته ام و چون آهوی ترسانی به آغوش لطف تو پناه آورده ام....

باز کن در را برایم!
بیا,این مهار نفس سرکشم,آویخته ام به پابند مشیت تو,
و این بارهای سنگین گناهانم,آویختمش به میخ عفو و رحمتت,
بیا جاری کن اشک هایم را,نهال خشوع بنشان در چشمه ی دلم,
باز کن در را,بگذر از آنچه بودم....
بگذر از آنچه کردم,آویختمش به میخ عفو و رحمتت....

شبهات حدیثی
شروع دوباره وبلاگ
شفاعت انبیا
[عناوین آرشیوشده]