وهابی ها طلب شفاعت از کسانی را که خداوند برای آنان حق شفاعت قرار داده است(مانند پیامبران,صالحان و ملائکه)منع کرده و درخواست شفاعت را کفر دانسته اند. محمد بن عبدالوهاب می گوید:"اگر مقصود شفاعت خواهان,طلب شفاعت از ملائکه پیامبران و اولیا است _که به واسطه آنها تقرب به خدا جویند_ این همان چیزی است که به واسطه آن خون ها و اموالشان مباح شمرده میشود"!!!!

شفاعت در لغت از ماده شفع به معنای جفت مقابل فرد است. در اصطلاح,مقام شفیع به آن وسیله ناقص که همراه شفاعت شونده است ضمیمه میگردد و در نتیجه آن وسیله که ناقص بوده کامل می شود.

1_شفیع مولویت خدا را باطل نمیکند زیرا شفاعتش به اذن خداست و استقلالی در شفاعت ندارد. 

2_عبودیت بنده را هم باطل نمیکند چون شرط بهره بردن از شفاعت بندگی خداست لکن در این زمینه قصور داشته. 

3_ دست برداشتن از حکمی نیست که برای بنده در نظر گرفته شده است چون عبد خطاکار مستحق عقاب است ولی شفاعت رحمت گسترده و مغفرت نا محدود خدای مهربان است که به وسیله آن افراد شایسته,پاک می شوند.

حقیقت شفاعت واسطه قرار گرفتن شفیع برای رساندن نفع یا دفع شر از بنده است...

"و نرید ان نمن علی الذین استضعفوا فی الارض و نجعلهم ائمه و نجعلهم الوارثین"سوره قصص آیه 5

با تحقیق در تاریخ اسلام و شناخت سیره خوارج روشن می شود که آنان دارای افکاری بسته و برداشتی غلط از اسلام,قرآن و خلافت الهی بودند و چگونه با مسلمین برخورد می کردند و از روی جهل و بی خردی,به تکفیر آنها می پرداختند و خون و اموال آنها را مباح می شمردند!

روش وهابیان در امتداد روش خوارج است و مسلمانان از زمانی که ابن عبدالوهاب مسلط شد تا زمان حاضر بهای تاثیر آن جریان خطرناک را می پردازند.این گفته وهابیان : "لا دعاء الا لله و لا شفاعه الا لله و لا توسل الا بالله و لا استغاثه الا بالله",شعار "لا حکم الا لله"خوارج را در ذهن تداعی می کند.

امیرالمومنین در مورد این جمله خوارج می فرماید:"کلمه الحق یراد به الباطل"یعنی کلمه حق است,چون مطابق آیه کریمه "ان الحکم الا لله" است و اراده باطل است,زیرا منظور از آن را امیری گرفتند که فقط باید خدا باشد و غیر از او کسی نباید حکومت کند.لازمه حکومت خداوند در میان مردم , تجسیم است.

وجوه مشترک و مشابهت های رفتاری وهابیان با خوارج:

1-وهابیان انسان ها را می کشند و آبادانی ها را از بین می برند و مسلمانان را از دم تیغ می گذرانند_به این بهانه که آنها از میت طلب شفاعت می کنند_در این صورت همان افکار خشک و بسته خوارج در فهم اسلام به ذهن تداعی می کند.

2-وهابیت حکم به شرک کسانی می کند که با عقاید آنها مخالف اند و به ایشان خطاب می کنند "یا مشرک"و "یا کافر"با این برخورد افکار خوارج در مواجهه با مسلمین به ذهن می آید. آنان به خیال خود احتیاط پیشه کرده و یک دانه خرما را به احتمال آنکه صاحب آن راضی نیست,نمی خوردند و یا از کشتن خوک ولگرد,به احتمال اینکه مال یک فرد کتابی که در ذمه اسلام است,خودداری میکنند!!!

این در حالی است که با تمام خود بینی و گستاخی,صحابی رسول خدا را که روزه دار و در گردنش قران بود به جرم تبری نکردن از امیر المومنین به شهادت رسانیدند و با ریختن خونش به خدا تقرب جستند!!!!!!و مسلمانان را می بینی که به خاطر ترس از جانشان تظاهر می کنند که اهل کتاب بوده و اظهار نمی کنند که مسلمان هستند!!!!!

وهابیت نیز آیه کریمه" و ان المساجد لله فلا تدعوا مع الله احدا" یعنی همانا مساجد از آن خدا است,پس هیچ کس را با خدا نخوانید,بر کسی تطبیق می دهند که به قبر نبی مکرم یا به قبر صحابی جلیل یا یکی از صالحین متوسل می شود.خوارج نیز آیاتی که درباره کافران و مشرکان نازل شده بود را به مسلمانان و مومنان حمل میکردند!!!

ابن عمر در این باره می گوید:خوارج به آیاتی مراجعه میکردند که در مورد کافران بود سپس آن را بر مومنان تطبیق می دارند.

وهابیان کسی را که مخالف عقایدشان باشد مشرک میدانند و مال و خون او را مباح می دانند.در صورتی که از ضروریات دین این است که هرکس شهادتین بر زبان جاری کند خونش محفوظ است و نیازی نیست قلب وی را بشکافی تا معلوم گردد ایمان در قلبش رسوخ کرده یا اینکه زبانی بوده!!!!!!

گویا وهابیون این آیه شریفه را فراموش کردند که "و لا تقولوا لمن القی الیکم السلام لست مومنا"(نساء ایه 94) به کسی که اظهار اسلام می کند نگوئید مسلمان نیستی.

نبی مکرم اسلام هنگامی که از او درباره سرزمین نجد(زادگاه ابن عبدالوهاب)پرسیدند,فرمود: "زلزله آن جا و فتنه ها از آز آنجا است" (مسند احمد,ج 2,ص 81)

شبهات حدیثی
شروع دوباره وبلاگ
شفاعت انبیا
[عناوین آرشیوشده]